Ik hoorde weer eens wat op het ontbijtnieuws. Tieners die zich verveelden en maar brand gingen stichten. Als ik naar mezelf als kind van die leeftijd kijk, verveelde ik me ook. Maar het ergste wat ik heb gedaan was stiekem snoep kopen en hangen in het winkelcentrum. En eigenlijk hield mijn moeder daar ook niet zo van. Maar als tiener wil je gewoon niet altijd maar opgescheept zitten met je ouders.
Ik krijg oprecht steeds vaker kortsluiting van nieuwsberichten wat jonge kinderen uitvreten. Met messen, pistolen of wat ze ook maar kunnen vinden om écht serieus schade aan te richten. Waar zijn die ouders? Waar is de opvoeding? Wat is er mis mee op een kind op te voeden?
Laat ik eerlijk zijn, als ik terugkijk op mijn eigen opvoeding, was het wel wat streng. Mijn ouders (ik denk vooral mijn moeder) was (over)bezorgd. Maar als wij – mensen van nu – zo bang zijn dat een kind daar schade van oploopt als ze geen vrije opvoeding krijgen, dan heb je dat mis.
Het is goed met me afgelopen, ik heb geen trauma’s, mijn ouders deden alles voor me, alleen er waren wel regels waar ik mij aan moest houden. Wat is daar mis mee?
En ja, als ik kinderen zou willen, dan had ik het wellicht anders aangepakt dan mijn ouders. Maar er zijn ook zeker dingen die ik wél van ze over zou nemen. Mijn kind zou, denk ik, een buitenbeentje zijn op school met mij als ouder… (Ik hoor nu mensen denken: Moet je dat wel willen? Maar wil je je kind dit soort dingen laten doen dan? Zou mijn reactie zijn…) Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld dat er regels gelden. Dat is niet alleen thuis zo, maar ook later als ze gaan studeren of werken. Natuurlijk is elke puber wel eens losbollig, maar daarin zijn ook nog gradaties. En deze gradatie begrijp ik niet.
Soms krijg ik echt een naar gevoel voor de toekomst van ons. Als deze kinderen ons straks moeten verzorgen in een verzorgingstehuis, dan heb ik er niet zo’n vertrouwen in. Of op welke andere werkvloer dan ook dat ik ze tegen moet komen. Want waarschijnlijk zijn ze toch te jong om veroordeeld te worden. Als ik dit stuk zo teruglees, voel ik me oud, haha. Maar ik vraag me soms echt oprecht af hoe de toekomst er uit moet zien met zo’n maatschappij, waarin zulke dingen gebeuren. Waarin niet wordt ingegrepen. Mogen we elkaar of (elkaars) kinderen niet meer terechtwijzen?
Wellicht lijkt het nu erger dan vroeger door de komst van social media en dat je overal waar en wanneer je maar wilt het nieuws kunt lezen. Misschien was die tijd, toen dat niet kon, zo slecht nog niet. Of gebeurde het toen inderdaad minder? Wat denk jij?
Misschien is dit wel een kritische noot van mij. Misschien ook niet. Ik schreef deze gedachtegang even van mij af. Ik maak me soms oprecht zorgen. Hoe denk jij er over?
Vond je dit een leuk artikel, maar geen zin om een reactie achter te laten? Like hieronder dan mijn artikel!
Ontdek meer van Gelukkigdedertiende.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Zo simpel is dan geluk
13/09/2024 at 8:49 pmIk ben het helemaal met je eens hoor. Kinderen krijgen over het algemeen geen ‘nee’ meer te horen. Er worden geen grenzen gesteld en er wordt ze niet geleerd met tegenslag om te gaan. En dan krijg je dus inderdaad dit soort dingen. Maar ook dat er een hele generatie is die bij de minste of geringste tegenslag in het leven meteen somber en depressief is. Te streng is niet goed, maar voor mijn gevoel is te vrij ook echt niet goed.
Simone
13/09/2024 at 8:33 pmExact. Toch wel fijn om te horen (correctie: lezen) dat ik niet de enige ben.
Irene
13/09/2024 at 11:37 pmDe manier waarop je je kinderen opvoedt, heeft veel te maken met hoe je zelf bent opgevoed natuurlijk. En dan wil dat niet per se zeggen dat die ouders zelf geen grenzen gesteld kregen, misschien net het omgekeerde. Ik kan me ook vaak niet vinden in hoe andere mensen hun kinderen opvoeden, maar nu ik zelf een kind heb, besef ik ook hoe moeilijk het eigenlijk is. Het is een moeilijk evenwicht en je hoopt maar dat je het goed doet. Er ligt ook veel druk op ouders: je huishouden moet top zijn, je kinderen beleefd, je moet werken, tijd maken voor je hobbies en sociale leven, …
Ik weet eigenlijk ook niet of het nu vaker gebeurt, ik denk dat het inderdaad gewoon meer aan het licht komt door social media. Ik ben blij dat ik geen nieuws meer kijk, haha.
Simone
14/09/2024 at 5:57 amHet zou zeker heel goed kunnen dat je dit nu vaker hoort of leest door social media. Ik kijk ook bewust zelden nieuws, maar toevallig die ene keer he…🙈
Ik heb zelf bewust geen kinderen, maar ik kan me voorstellen dat de sociale druk het niet makkelijker maakt om een kind op te voeden. Al denk ik toch dat je eigen eerste ingeving meestal het beste is.
iliveformydreams.com
14/09/2024 at 9:24 amIk ben heel deels wel eens met Irene.. Ik zie het in mijn werk, dat mensen echt de beste bedoelingen hebben om om te voeden met het gewoon simpelweg niet kunnen/weten. Het is ook maar net wat je meekrijgt van thuis en wat je er zelf aan wil/kan veranderen. Ze krijgen hulp aan alle kanten en hebben misschien zelf geen fijne opvoeding gehad en weten niet anders. Nu ik zelf een kind heb weet ik ook zeker beter hoe zwaar het is, opvoeden in het algemeen. Hiervoor, ondanks het werken met kinderen jaren heb je géén idee wat het allemaal teweeg brengt en hoe zwaar het kan zijn. En dan heb ik nog een ‘makkelijk’ kind. Ook denk ik dat dit soort dingen vroeger ook gebeurde, maar social media was toen nog niet zo’n happening waardoor je ook minder erover hoorde. Neemt niet weg dat er zeker wel een generatie kloof zit qua respect voor anderen. Mooi artikel!
Simone
15/09/2024 at 8:50 amDaar zit zeker wat in. Het is inderdaad langs de zijlijn lastig oordelen. Maar social media doet er vast ook geen goed aan. Die kloof die je bedoelt, dat denk ik inderdaad ook.
Nicole Orriëns
17/09/2024 at 8:58 amOpvoeden is denk ik moeilijker geworden door het wegvallen van bestaande structuren en de opkomst van social media. Ik ben ook van de school dat kinderen duidelijke grenzen nodig hebben om te kunnen floreren en groeien.
Simone
17/09/2024 at 10:08 amDaar zou je best eens gelijk in kunnen hebben! En ik vind dat er niks mis is met duidelijke grenzen…
Nicky
17/09/2024 at 10:26 pmHet is een wonderlijke ontwikkeling, vind ik. Als ik vroeger op school straf kreeg, hoefde ik niet te klagen thuis. Mijn ouders zeiden simpelweg ‘Je zult het wel verdiend hebben’. Tegenwoordig gaan ouders soms verhaal halen op school. Terwijl er volgens mij niks mis is met grenzen stellen voor kinderen. Ze zullen later tenslotte ook naar hun baas moeten luisteren.
Simone
18/09/2024 at 8:02 amJa, dat weet ik ook nog! Mijn ouders hadden echt nul medelijden (en terecht). En inderdaad, ze zullen later ook naar hun baas of leidinggevende moeten luisteren. Je kan mij niet wijs maken dat je slechter wordt van goede regels (en je daar aan houden).