Vakantie & veranderingen | Kletsblog #7

In december kletste ik de laatste keer jullie oren van je hoofd. Hoog tijd om weer even flink bij te praten. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat wat ik wilde vertellen nog niet kon. Nu gelukkig wel en dat is fijn. Hoewel de situatie zelf minder fijn is. Ook was het afgelopen week even stil hier op mijn blog. Ongepland stil, maar ik had even de energie niet om te schrijven. Benieuwd wat ik nog meer te vertellen heb?

Vakantie

Poeh zeg, hier was ik zo aan toe… En gek genoeg heb ik eigenlijk geen eens het gevoel gehad dat ik vakantie had. Er gebeurde zoveel waardoor ik geen rust had. Erg jammer, want het was juist de bedoeling dat ik zou kunnen bijkomen van alle hectiek de laatste tijd. Welke hectiek precies, daar later meer over. Toch was het wel fijn om één onderdeel van de hectiek te kunnen missen en dat was mijn werk. Als ik dat er ook nog bij had deze week, dan denk ik dat ik er nog slechter bij zat dan nu ik dit schrijf (vrijdag 10 mei). Gelukkig heb ik vanaf donderdag (Hemelvaart) wat meer rust gekregen. Zo ben ik met R. (manlief) naar de spa geweest. Wat was dat heerlijk zeg! Alleen jammer dat mijn badjas ineens verdwenen was en die had ik niet meer teruggevonden…
Ook zijn we voor de verjaardag van mijn vader naar Bløf geweest. Wat een fantastische band! Stiekem stond een concert van deze band ook hoog op mijn lijstje. Dus het was een win-win-situatie. En kregen we in het weekend ook nog eens super mooi weer waar ik echt van heb genoten. Vooral in de tuin eigenlijk.

Dan ga ik het toch even over werk hebben…

Ja, dit onderwerp ga ik toch maar even aansnijden. Er zal dan een hoop duidelijk worden voor jullie, na mijn intro. Want als je mijn situatie niet kent, was dat een hoop geblabla.

Ik weet al een tijdje dat mijn contract bij mijn huidige werk niet verlengd gaat worden. Dit was een gezamenlijk besluit overigens. Hoewel ik het enorm verdrietig vind, maar ik ga er gewoon niet gelukkig genoeg van worden. Hier wil ik niet in details treden, dat heeft ook geen zin. Maar het is in elk geval in goed overleg uitgesproken dat we beter onze wegen kunnen scheiden.

Maar het nadeel daarvan is natuurlijk dat ik wel op zoek moet naar iets anders. Dan kun je denken dat ik dan lekker aan het solliciteren ben. Alleen dat ligt helaas niet zo eenvoudig als het lijkt. Aangezien ik een uitkering ontvang vanwege dat ik ben afgekeurd, is het niet zo makkelijk om een passende baan te vinden. Vooral passend is een probleem. Ik heb al heel wat gesprekken gevoerd en vooral veel (te veel, laat ik eerlijk zijn…) nagedacht over welke kant ik uit wil en waar écht mijn interesse ligt. Gelukkig ben ik daar aan uit, waardoor we kunnen kijken naar een passende werkgever. En ik zeg we, want ik heb een team om mij heen verzameld die met mij mee kijkt naar een nieuwe passende job.

Voor dit alles ga ik binnenkort starten met een leer-werk-traject. Ook al voelt dit voor mij als een soort achteruitgang, is dit eigenlijk een ingang naar iets nieuws. Ik mag daar een hele toffe taak vervullen, waar ik enorm veel zin in heb. En wie weet wat daar dan weer uit kan komen.

Afscheid van Dotje

Al een tijdje was Dotje wat rustiger, maar op zich vond ik dat niet zo heel raar. Dotje was al oud, dus dan zou dat goed kunnen. Maar later viel me steeds vaker op dat ze buiten haar huisje lag. Maar ze at gewoon en leek verder vrolijk doordat ze veel piepte als het weer etenstijd was.
Maar ze ging steeds meer liggen. Zo ging ze ook liggend eten. Tijdens een schoonmaakbeurt van de kooi viel me ineens op dat ze op 3 pootjes liep, in plaats van 4. Dus ik ben daar natuurlijk mee naar de dierenarts gegaan. Maar die had eigenlijk niet al te best nieuws. Gezien haar leeftijd en hoe ze er verder uitzag (oud) was behandeling alleen maar een manier van uitstel. Hoe verdrietig het ook is, een dier hoeft niet voor jou te lijden. Dus ik koos voor de moeilijkste maar beste optie en dat was om haar te laten inslapen.

Dat betekende niet alleen afscheid van Dotje, maar ook van Dropje. Naast Zoë vind ik het enorm pittig om ook nog voor de cavia’s te zorgen. Maar ik wilde nog voor ze zorgen zolang het kon. Een nieuw vriendinnetje als één van de twee zou komen te overlijden was geen optie voor mij. Maar gelukkig had ik binnen 24 uur een geweldig huisje voor Dropje. Af en toe krijg ik ook foto’s doorgestuurd. Ze heeft echt vriendinnetjes gemaakt. Zo fijn! <3

_{*de foto bij de intro is gemaakt tijdens het koppelen van Dotje en Dropje}

Alle feestjes op een rij

Nu gaan we over op hele leuke dingen, want ik heb ook in mijn vakantie een vrijgezellenfeestje van een goede vriendin gehad. Ondanks dat ik met de activiteit niet mee kon doen en eerder naar huis moest omdat ik zo moe was, was het een enorm geslaagde dag. Gelukkig vond ze dat zelf ook, want dat is het belangrijkste natuurlijk. En deze week gaat ze al trouwen. Ik ben heel erg benieuwd naar hun dag! Mijn outfit ligt in elk geval al klaar en ik kan je verklappen dat ik als niet jurkenmeisje een jurk ga dragen.

Bijna 1000 woorden…

Inmiddels ben ik bijna duizend woorden verder. Ik heb genoeg verteld. Voor nu dan. Anders heb ik straks niks meer om over te bloggen. Dat zou wat zijn zeg! Ik hoop dat ik wat meer rust kan vinden bij mezelf in niet te gestresst ben en blijf over de onzekere tijd. En hopelijk heb ik dan dus snel een nieuwe uitdaging waar ik me in kan vastbijten. Waar ik mijn ei ik kwijt kan. We gaan het zien hoe het loopt… Ik praat jullie over een tijdje weer bij!