Een brief aan Joyce #2 | Een hoop om te vertellen!

Joyce was (is) mijn voormalige penvriendin. We schreven eerst handgeschreven brieven naar elkaar. Maar omdat de postzegels steeds duurder werden, werd dit voor ons onbetaalbaar. Jammer, want we vonden het erg leuk. Via e-mail was geen succes. Allebei vergaten we het dan weer.
Kort geleden sprak ik haar hier toevallig weer over. En allebei misten we het schrijven van brieven naar elkaar. Daar moest vast een oplossing voor zijn! Daarom schrijven we nu via onze blogs een brief aan elkaar. Dit is alweer de tweede brief van mij aan Joyce. Ik reageer op deze brief van Joyce.

We hebben een hoop bij te kletsen!

Hee lieve Joyce,

Haha, wat leuk om te lezen dat we elkaar dus via een forum kennen. Dat wist ik dus inderdaad niet meer. Maar weet wel welke je bedoelt. Stom dat ik me dat dus niet kan herinneren! Normaal is mijn geheugen met dat soort dingen wel goed. Ook belachelijke data weet ik gewoon nog. Of andere gekke dingen die ik met vriendinnen deed, weet ik nog maar zij dus niet. Ach ja…

Maar inderdaad, wat leuk om weer brieven te schrijven. Facebook is handig en praktisch, maar dit is toch weer anders. Ik word er oprecht blij van.

Wat rot om te lezen dat het met jou wat minder gaat. Helaas herken ik het wel. De vocht in de lucht doet mij helaas ook geen goed. Ik heb geloof ik nog nooit zo’n slechte zomer gehad als deze. Zelfs afgelopen winter had ik minder pijn. Heel bizar! 
En misschien is het dan ook niet eens zo gek dat ik blij ben dat het weer winter word. Hoewel ik een hekel heb aan kou…

Met mij gaat het dus ook niet helemaal zoals ik zou willen. En ik denk dat onderliggende stress voor het huis ook zeker meespeelt aan de hoeveelheid pijn. Ik en stress zijn slechte vrienden van elkaar, zullen we maar zeggen. 
Al gaan de vorderingen met ons huis erg goed! Gelukkig! Wat kijk ik daar naar uit. De verwachting is dat we over ongeveer 4 weken (!!!) de sleutel zullen hebben. Deze week ontvang ik een officiële uitnodiging voor de vooroplevering, wat twee weken voor de echte oplevering is. Super spannend! Maar oh, wat kijk ik (en ik moet zeggen wij) er naar uit!

Ik kan je nu ook wel wat meer vertellen over mijn fotostudio plannen. Ik zat heel erg met mijn allergiën, waardoor ik na elke fotoshoot eigenlijk weer plat op bed moest. De laatste keer dat ik dat had was echt de druppel die de emmer deed overlopen. Ik moest wat bedenken wat binnen was en niet te duur of liever geen kosten. Als eerste heb ik een fantastische, maar wel betaalde, locatie gevonden. Een locatie met super veel licht. Het leek perfect, maar eigenlijk wil ik deze kosten nog niet doorvoeren in mijn tarieven.
Van de één op de andere dag ging bij mij een lampje branden. Ik was al bezig met fotograferen met mijn mobiele fotostudio. Ik kom dan bij de mensen aan huis. Hun woonkamer (of kantoor als het zakelijk is) wordt dan omgebouwd tot een fotostudio. Eigenlijk snapte ik niet van mezelf als ik dát gewoon in zijn geheel ging aanbieden. Dus vanaf nu kom ik bij de mensen thuis, met mijn fotostudio. 

Hoe gaat het op jouw werk? En wat heb je het afgelopen weekend allemaal gedaan?

Ik kijk uit naar je nieuwe brief!

Liefs, Simone

Eerdere brieven aan Joyce:
Brief #1