4 redenen waarom mijn boek niet verkoopt

Als je hier nieuw bent, dan weet je het waarschijnlijk niet eens. Maar sinds afgelopen november ben ik een tweede boek rijker. Ik heb in 2022 mijn eerste gedichtenbundel, fysiek, uitgebracht. Toen kreeg ik hele toffe reacties en smaakte het naar meer. Toch duurde het een tijdje voor mijn tweede bundel uit kwam.

Uiteindelijk na lang nadenken wist ik hoe ik het wilde en begon ik aan mijn tweede gedichtenbundel. Een heel persoonlijk bundel overigens. En dat maakte het wellicht extra lastig. Maar de verkoop van beide boeken gaan niet over rozen. En ik weet eigenlijk precies waardoor dat komt.

Slechte verkoper

Het klinkt misschien gek, aangezien ik in de marketing en communicatie werk, maar mijn eigen product verkopen, vind ik toch maar wat lastig. Net als met sollicitatiegesprekken ben ik niet het type die zichzelf zal verkopen. Dat zit helemaal niet in mij. Daarentegen kan ik wel goed andere producten of diensten goed omschrijven en de communicatie daarin verbeteren. Eigenlijk gaat het mis zodra het over mezelf gaat.

Dat was ook de reden waarom het mis ging met mijn eigen bedrijf. Ik kan mezelf echt niet verkopen. Ik vind het oprecht lastig om mijn unieke punten uit te lichten en daarvoor te gaan staan. Dingen waarvoor mensen juist wél bij mij zouden komen.

Dat geldt dan ook net zo goed voor mijn gedichtenbundels. Het zijn twee persoonlijke bundels waar mijn ziel in bloot wordt gelegd (vooral bij de tweede). En dat vind ik zó moeilijk om onder woorden te brengen en hier de verkoop mee te vergroten.

Ebook

Ik denk ook dat bij het tweede bundel ligt aan het feit dat ik (bewust) heb gekozen voor een ebook. Een boek schrijven is een leuk proces. Maar een boek zelf uitgeven is echt een hele kluif. Dat wist ik natuurlijk door mijn eerste gedichtenbundel. Het hield me daarom al een beetje tegen om er weer een fysiek boek van te maken.

Wat me ook tegenhield om er een fysiek boek van te maken, was het onderwerp. Het boek gaat over het rouwproces toen mijn beste vriendin plots overleed. Een hele heftige gebeurtenis wat mij absoluut niet in de koude kleren is gaan zitten. Voor mij was gedichten schrijven een onderdeel van mijn rouwproces. En dat is heel erg persoonlijk, puur en eng om te delen. Want je lees echt van voor tot eind mijn proces. Ik herhaal: dat is ENG!

En omdat ik dat zo eng vind en vond, was het voor mij een veiliger gevoel om er een ebook van te maken en deze op één platform aan te bieden. Zo maakte het meteen een heel stuk exclusiever. En dat gaf me dan toch een wat veiliger gevoel.

Geen ballen om naar een boekhandel te stappen

Dit past ook wel onder het kopje dat ik een slechte verkoper ben. Ik had mezelf bij het eerste boek al voorgenomen om boekwinkels te benaderen. Maar dit heb ik eigenlijk alleen via email gedaan. Ik durfde gewoon niet de boekwinkels binnen te stappen en te laten zien wat ik had. Want ja, zo dik is mijn bundel ook niet en wie leest dat nou?

Dat is wellicht echt een gemiste kans geweest. En bij mijn tweede ebook heb ik daar dus niet eens over na hoeven denken, omdat mijn bundel alleen een ebook is. En dat tweede ebook is écht volledig in eigen beheer.

Geen boekpresentatie

Bij mijn eerste bundel had ik een boekpresentatie gepland. Maar ik was ziek (sterker nog, ik had überhaupt geen stem meer om te kunnen praten), dus het moest uitgesteld worden. Daardoor werd ik weer extra onzeker en schakelde ik af naar een online boekpresentatie. De opkomst was, zoals je verwacht, niet enorm. Toch heb ik er toen wel verkopen uitgehaald. En het allerleukste: hele toffe reacties.

Maar met mijn tweede bundel heb ik helemaal geen boekpresentatie meer gehouden. Ik heb het boek gelanceerd en dat heb ik op social media gedeeld. Meer ook niet. En dat is zeker een gemiste kans. Maar ook hiervoor geldt dat ik dat enorm spannend vind en vond door de inhoud van mijn bundel.

Ik hoor je denken ‘die meid heeft alleen maar excuses’, maar het is voor mij echt een enorme drempel. En dat mag ook, toch?

Twijfels

Ik heb tegenwoordig ook wel eens twijfels of ik mijn laatste bundel wel had moeten uitbrengen. Ik dacht dat het voor mij ook echt als een afsluiting zou werken van het rouwproces. Maar zo eenvoudig werkt het natuurlijk niet. Hoewel ik er niet veel meer over schrijf, is een rouwproces altijd gaande. Het houdt gewoon nooit op. Dus afsluiten gaat ook niet.

Dat is precies ook wat er anders is aan mijn andere gedichtenbundel. Daar heb ik echt een deel van een groeiproces mee kunnen afsluiten om verder te gaan. En nog steeds pak ik er wel eens een gedichtje bij omdat het weer heel erg aansluit op mijn leven nu. Ze zijn tijdloos.

Het is zoals het is

Ik kan er kort over schrijven, of zoals nu heel lang. Maar het is wel zoals het is. En tuurlijk vind ik dat ergens ook jammer. Maar ik heb het ook helemaal aan mezelf te danken. Ik heb er namelijk niet veel aandacht aan gegeven. Een ander kan niet ruiken dat ik een gedichtenbundel heb uitgebracht.

Ze zullen (nog?) niet uit de publicatie worden gehaald. Al zal ik niet zeggen nooit. Uiteindelijk zal ik er waarschijnlijk wel voor kiezen om de publicatie stop te zetten. Ik zie niet voor me dat dit een blijvend product is. Tenzij tijden veranderen, who knows?

Ik ben aan de hand van mijn artikel eigenlijk wel benieuwd of jij wist dat ik een gedichtenbundel (twee dus!) heb uitgebracht en of dat je er misschien zelfs wel eentje in bezit hebt. Laat het me gerust weten in de reacties 🙂